“Gekscherend zeg ik wel eens dat ik vanaf mijn vierde het onderwijs in wilde. Feit is dat ik dat nooit echt iets anders heb gewild. De eerste zes jaar werkte ik als docent economie, daarna nam ik een zijstap naar de docentenopleiding van de HAN. Omdat ik het voortgezet onderwijs miste ben ik teruggegaan, van coördinator bovenbouw, via secretaris centrale directie naar teamleider en afdelingsmanager. Nu als locatiedirecteur.

Kans gekregen

Mijn drive is om iets voor de maatschappij te doen, iets toevoegen aan onze samenleving. In het onderwijs kun je een hele positieve basis – van kennisontwikkeling tot en met persoonsvorming – leggen voor de rest van iemands leven. Hoe mooi is dat! Leidinggeven was de volgende stap, ik had over heel veel dingen een mening. Daarom zocht ik naar manieren om daar iets mee te kunnen. Aan de MT-tafel worden de besluiten genomen die richting geven aan een school. Dat wilde ik ook! Die kans heb ik gekregen, mijn toenmalige leidinggevende zag potentie in mij en zorgde ervoor dat ik me kon ontwikkelen.

Het is wat ik dacht wat het zou zijn. En meer. We zijn een kleine locatie, de verantwoordelijkheid ligt zo dicht mogelijk bij het primaire proces. Dat is waar ik mee bezig ben: om de achterkant van het onderwijs zo in te richten dat de collega’s zich ondersteunend weten bij hun werk. Bureaucratie heeft een negatief imago, die zaken zijn alleen wel nodig. Als je de processen goed inricht heeft niemand er last van.

Eigen gedragspatronen herkennen

Op verschillende manieren ben ik bezig met mijn ontwikkeling. Binnen mijn bestuur heb ik een netwerk van schoolleiders, het is fijn dat je kunt sparren met collega’s. En lol hebben, ook dat is belangrijk. We wisselen vragen en ervaringen uit, en doen ook een-op-een-intervisie. Daarnaast heb ik een coach, dat wordt gefaciliteerd vanuit mijn school. Hij is een organisatieadviseur en een psycholoog, met leidinggevende ervaring. Het is erg fijn om een reflectiemoment te hebben buiten je organisatie om je eigen gedragspatronen te herkennen en daar bewuster op te kunnen acteren.

Het intervisietraject van de VO-academie helpt me ook. Ik heb een redelijk netwerk, alleen zijn dat bekenden. Ik wilde mijn netwerk uitbreiden, landelijker maken. Dat is het mooie van dit traject: er is een inhoudelijk deel en je gaat met andere schoolleiders met intervisie aan de slag. Intellectuele voeding en het bouwen aan een netwerk, mooier kan niet. Overigens helpt intervisie me ook om bewuster naar mijn gedrag te kijken, bijvoorbeeld hoe je vragen stelt. Daar heb ik veel baat bij in mijn dagelijks werk.

VO-academie is een netwerkpartner

In het verleden heb ik het traject Teach & Learn voor aankomend leidinggevenden gedaan. Ook dat was een mooie combinatie van inhoud en gesprekken met elkaar. Die gesprekken had ik toen nodig: je bent voor het eerst leidinggevende, weet jij veel hoe het allemaal werkt? Het is mooi om die onzekerheid te kunnen delen en te merken dat anderen tegen dezelfde dingen aanlopen.

Lastig vind ik het om de juiste scholing te vinden, de VO-academie helpt me daarbij. Omdat het niet vanuit winst is voelt het objectiever wat ze aanbieden. En niets ten nadele van de commerciële partijen, ook die kunnen goede trajecten bieden. De VO-academie is meer een netwerkpartner, de organisator van relaties: mensen bij elkaar brengen door aanbod, waar netwerken uit kunnen voortvloeien.”