“Lesgeven stond niet bovenaan mijn lijstje toen ik van de middelbare school kwam, ik wilde wis- en natuurkunde studeren. Alleen, ik had havo gedaan, dus ik moest eerst een jaar hbo doen. Dat werd de lerarenopleiding, die was in de buurt, er zat verder geen gedachte achter. Maar na drie maanden was ik zo verliefd op de opleiding en het onderwijs dat ik nooit meer ben weggegaan.

Meer toevoegen

Ik ben ook meteen doorgestoomd om eerstegraads docent natuurkunde te worden. Na tien jaar lesgeven kreeg ik het gevoel dat ik meer wilde toevoegen aan de school. Ik solliciteerde naar de functie van conrector bovenbouw. Drie jaar heb ik dat gedaan en vervolgens nog eens zeven jaar de brugklas. Dat was een goede ervaring, ik had heel veel contact met de basisscholen en met andere vo-scholen in Rotterdam. De vraag waar we steeds voor stonden was: hoe kun je in de regio zorgen voor goede informatie zodat leerlingen goede keuzes maken en zo succesvol mogelijk zijn?

Nu ben ik alweer een aantal jaar rector-bestuurder. Ik ervaar 100.000 keer meer verantwoordelijkheid. Dat heb ik niet onderschat, ik wist dat dat zou komen. Het eerste jaar was wel heftig, vooral door de combifunctie. Intern zien mensen de rector, de buitenwereld ziet vooral de bestuurder. Daar moet je mee dealen. Ook dat je als kleine organisatie weinig ondersteuning hebt, een bestuurder van een grote stichting heeft mensen die stukken voorbereiden. Dat heb ik niet. Voordeel is dat ik daardoor zelf veel meer weet van wat er speelt.

Directer contact met onderwijs

Toen ik net begon in deze functie heb ik veel gesproken met andere rector-bestuurders. Er wordt gezegd dat dit een lastige positie is, maar ik denk dat je dat vooral wordt aangepraat. Het heeft juist veel voordelen. Ik sta in veel directer contact met het onderwijs dan de bestuurders van grote stichtingen.

Ik wilde ook een opleiding voor bestuurder volgen. Een van onze toezichthouders is HR-manager. Die vroeg me wat ik eruit wilde halen. Waarom zou je dat doen? Het simpele antwoord was dat ik me dan sterker zou voelen in mijn functie omdat ik een diploma zou hebben. Toen hebben we samen gekeken naar wat echt helpend is. Wat zijn onderdelen waar ik moest bijleren? Financiën was zoiets, daar heb ik een leergang voor gevolgd.

Voor mij is professionaliseren het delen van casussen met collega-bestuurders en sparren met elkaar. De intercollegiale visitatie van de VO-academie heeft me in dat opzicht erg veel gebracht, daar zaten bestuurders uit zorg en onderwijs bij elkaar. De overeenkomst is dat we allemaal te maken hebben met hoogopgeleide mensen. Dat geeft een andere dynamiek in een organisatie.

Nog steeds profijt van

De academie is een toonaangevend platform voor professionalisering. Er worden veel goede dingen aangebonden. Er zit een kwaliteitsstempel op en het is betaalbaar.

Voor mij is het ooit begonnen met VO-managementcoach. Dat vind ik een fijne en zeer verhelderende traject, waar ik nog steeds profijt van heb. Een collega van mij die volgend jaar als leidinggevende start is gekoppeld aan zo’n coach. Dat gun je mensen. Voor mij is het credo: alles wat met je ontwikkeling te maken hebt…doe dat!”